یاابا عبدالله،یاسیّد الشّهداء،یا لیتنا کنّا معک،فنفوز فوزاً عظیماً  


نى نامه‏

خوشا از دل نم اشکى فشاندن‏
به آبى، آتش دل را نشاندن‏

خوشا زان عشقبازان یاد کردن‏
زبان را، زخمه ی فریاد کردن‏

خوشا از نى، خوشا از سر سرودن‏
خوشا نى نامه‏اى دیگر سرودن‏

نواى نى، نوایى آتشین‏ست‏
بگو از سر بگیرد، دلنشین‏ست
‏
نواى نى، نواى بى نوایى‏ست‏
هواى ناله‏هایش نینوایى‏ست‏

نواى نى، دواى هر دل تنگ‏
شفاى خواب گل، بیدارى سنگ‏

قلم، تصویر جانکاهى‏ست از نى‏
عَلم، تمثیل کوتاهى‏ست از نى‏

خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سرِ او را به خطّ نى رقم زد

دل نى، ناله‏ها دارد از آن روز
از آن روزست نى را ناله پرسوز

چه رفت آن روز در اندیشه نى‏
که این سان شد پریشان بیشه نى؟

سرى سرمست شور و بى قرارى‏
پر از عشق نیستان سینه او

غم غربت، غم دیرینه او
غم نى، بند بند پیکر اوست‏

هواى آن نیستان در سر اوست‏
دلش را با غریبى، آشنایى‏ست‏

به هم اعضاى او وصل از جدایى‏ست‏
سرش بر نى، تنش در قعر گودال‏

ادب را گه الف گردید، گه دال‏
ره نى، پیچ و خم بسیار دارد

نوایش زیر و بم، بسیار دارد
سرى بر نیزه‏اى، منزل به منزل‏

به همراهش هزاران کاروان دل‏
چگونه پا زِ گل بردارد اشتر

که با خود بارى از سر دارد اشتر؟
گران بارى به محمل بود بر نى‏

نه از سر، بارى از دل بود بر نى‏
چو از جان، پیش پاى عشق سرداد

سرش بر نى، نواى عشق سرداد
به روى نیزه و شیرین زبانى!

عجب نبود ز نى شکّرفشانى‏
اگر نى پرده‏اى دیگر بخواند

نیستان را به آتش مى‏کشاند
سزد گر چشم‏ها در خون نشینند

چو دریا را به روى نیزه بینند
به روى نیزه، سرگردانى عشق!

ز دست عشق در عالم هیاهوست‏
تمام فتنه‏ها زیر سر اوست! 

علی انسانی

امون از دل زینب ،  وای از دل زینب